Not smoking hot

Onlangs ben ik gestopt met één van mijn favoriete bezigheden, namelijk roken. Normaal gesproken rookte ik een half tot een heel pakje per dag. Na een nacht stappen (waar er uiteraard in een paar uur een heel pakje doorheen gejaagd werd) had ik er de volgende ochtend, na zeven jaar roken, genoeg van. Cold turkey gestopt op tweede kerstdag 2011. Voornaamste beweegreden was mijn gezondheid, lees: de angst voor vroegtijdige rimpels. Natuurlijk speelde ook het financiële aspect mee, oftewel meer geld overhouden om kleding te kopen. Nu, 29 dagen later, ben ik nog steeds gestopt. Tenminste als we de drie sigaretten op nieuwjaarsnacht even terzijde laten. Toch vraag ik me af of media en de overheid een grotere rol hebben in mijn stoppoging dan ik zelf denk.

Wat mij een beetje dwars zit, is dat rokers in deze tijd zo verbannen worden. Denk aan cafés, discotheken, eigenlijk in alle sociale aangelegenheden worden rokers letterlijk in een hokje gestopt. In restaurants en dergelijke kan ik het nog enigszins begrijpen door het feit dat er gegeten wordt. Ik bedoel, zelfs als roker vond ik het niet fris als er gerookt werd tijdens het eten. Anyway, rokende mensen worden bestempeld als vies en worden met behulp van de overheid steeds meer beschouwd als outcasts. De volgende generatie kan het zich niet meer voorstellen dat er in 'onze tijd' nog rookcoupés waren in de trein, nu is zelfs het perron al off limits. Wat wij ons niet meer kunnen voorstellen is dat in de tijd van onze ouders en grootouders nog overal werd gerookt en het zelfs heel normaal was. In oma's tijd was het namelijk nog niet bekend dat je aan roken dood ging. Er was helemaal niks mis met roken en dat is ook te zien aan een aantal van de meest succesvolle vrouwen van die tijd. Er werd flink op los gepaft en het was niet vies. Integendeel, het was chic en glamorous. Geen wonder dat deze vrouwen rookten. 

Audrey Hepburn, één van de grootste actrices van de jaren '60 en vandaag de dag nog een stijlicoon.

Marilyn Monroe, bekend sekssymbool in de jaren vijftig en begin jaren zestig.

Brigitte Bardot, het Franse sekssymbool vooral actief in de jaren vijftig en zestig. 

Natuurlijk Coco Chanel, mijn grootste voorbeeld qua succes, heeft ook haar hele leven gerookt. 

Maar hedendaagse grootheden zoals Adele, kunnen er ook wat van. Gouden keeltje of niet, Adele kan de sigaretten er niet voor laten. 

Dit soort informatie is natuurlijk niet bevorderend voor een newly non-smoker. Is dit een typisch geval van: wat niet weet, wat niet deert? Zouden deze publieke vrouwen ook zo veel roken als ze bewust waren van alle gevaren van het roken en overal verbannen werden? Want afgezien van bad ass Adele, die zich bewust is van de feiten, hadden deze vrouwen geen bewijs dat roken in alle opzichten slecht voor je is. Ook werd het maatschappelijk geaccepteerd en mocht overal gewoon gerookt worden. Het beeld van roken was chic en glamorous, terwijl roken nu wordt geassocieerd met plaatjes van zwarte longen. Het beeld dat geschetst wordt door de overheid en de media speelt dus wel degelijk een grote rol. Want beroemde Hollywood-sterren met parelkettingen, die staan te roken op luxe feestjes, is toch wel heel wat anders dan zielig in een hokje je longen zwart roken.