Not smoking hot

Onlangs ben ik gestopt met één van mijn favoriete bezigheden, namelijk roken. Normaal gesproken rookte ik een half tot een heel pakje per dag. Na een nacht stappen (waar er uiteraard in een paar uur een heel pakje doorheen gejaagd werd) had ik er de volgende ochtend, na zeven jaar roken, genoeg van. Cold turkey gestopt op tweede kerstdag 2011. Voornaamste beweegreden was mijn gezondheid, lees: de angst voor vroegtijdige rimpels. Natuurlijk speelde ook het financiële aspect mee, oftewel meer geld overhouden om kleding te kopen. Nu, 29 dagen later, ben ik nog steeds gestopt. Tenminste als we de drie sigaretten op nieuwjaarsnacht even terzijde laten. Toch vraag ik me af of media en de overheid een grotere rol hebben in mijn stoppoging dan ik zelf denk.

Wat mij een beetje dwars zit, is dat rokers in deze tijd zo verbannen worden. Denk aan cafés, discotheken, eigenlijk in alle sociale aangelegenheden worden rokers letterlijk in een hokje gestopt. In restaurants en dergelijke kan ik het nog enigszins begrijpen door het feit dat er gegeten wordt. Ik bedoel, zelfs als roker vond ik het niet fris als er gerookt werd tijdens het eten. Anyway, rokende mensen worden bestempeld als vies en worden met behulp van de overheid steeds meer beschouwd als outcasts. De volgende generatie kan het zich niet meer voorstellen dat er in 'onze tijd' nog rookcoupés waren in de trein, nu is zelfs het perron al off limits. Wat wij ons niet meer kunnen voorstellen is dat in de tijd van onze ouders en grootouders nog overal werd gerookt en het zelfs heel normaal was. In oma's tijd was het namelijk nog niet bekend dat je aan roken dood ging. Er was helemaal niks mis met roken en dat is ook te zien aan een aantal van de meest succesvolle vrouwen van die tijd. Er werd flink op los gepaft en het was niet vies. Integendeel, het was chic en glamorous. Geen wonder dat deze vrouwen rookten. 

Audrey Hepburn, één van de grootste actrices van de jaren '60 en vandaag de dag nog een stijlicoon.

Marilyn Monroe, bekend sekssymbool in de jaren vijftig en begin jaren zestig.

Brigitte Bardot, het Franse sekssymbool vooral actief in de jaren vijftig en zestig. 

Natuurlijk Coco Chanel, mijn grootste voorbeeld qua succes, heeft ook haar hele leven gerookt. 

Maar hedendaagse grootheden zoals Adele, kunnen er ook wat van. Gouden keeltje of niet, Adele kan de sigaretten er niet voor laten. 

Dit soort informatie is natuurlijk niet bevorderend voor een newly non-smoker. Is dit een typisch geval van: wat niet weet, wat niet deert? Zouden deze publieke vrouwen ook zo veel roken als ze bewust waren van alle gevaren van het roken en overal verbannen werden? Want afgezien van bad ass Adele, die zich bewust is van de feiten, hadden deze vrouwen geen bewijs dat roken in alle opzichten slecht voor je is. Ook werd het maatschappelijk geaccepteerd en mocht overal gewoon gerookt worden. Het beeld van roken was chic en glamorous, terwijl roken nu wordt geassocieerd met plaatjes van zwarte longen. Het beeld dat geschetst wordt door de overheid en de media speelt dus wel degelijk een grote rol. Want beroemde Hollywood-sterren met parelkettingen, die staan te roken op luxe feestjes, is toch wel heel wat anders dan zielig in een hokje je longen zwart roken. 

Favorite fragrance

"A women who doesn't wear perfume has no future" - Coco Chanel

Het kan natuurlijk een tactische uitspraak zijn geweest om haar parfum aan de man de brengen,

maar dit is duidelijke taal van Chanel. Omdat ze (in mijn ogen) een van de meest succesvolle vrouwen ooit is, neem ik alles wat zij heeft gezegd maar voor waar aan. Dat betekent dus nooit en te nimmer zonder parfum de deur uit! Dit zijn mijn favoriete geurtjes.

V.l.n.r.: Idole, Armani - Daisy, Marc Jacobs - Coco Mademoiselle, Chanel - Diamonds, Armani

Elle, Yves Saint Laurent - Parlez-moi d'amour, John Galliano - Allure, Chanel.

Accessorize...

... with snakes and birds.

Je kunt dezelfde outfit elke keer weer een compleet andere draai geven

met de juiste accessoires. Een gestreept T-shirt kan er met een parelketting

heel netjes uitzien, maar met bijvoorbeeld de vogelketting van hier onder

wordt het al meer een bikerchic look.

Lana del rey

Lana Del Rey is de trendsetter van 2012 met haar unieke sixties bad girl stijl.

Hier even wat plaatjes om inspiratie op te doen.

Passion for magazines

Dit zijn Vogue covers. Deze bladen zijn allemaal rond de jaren zestig uitgebracht.

Waarom vind ik dit zo mooi? Ik heb een tijdschriften tik!

Vogue is een vooraanstaand fashion magazine in de wereld en door deze oude

exemplaren kunnen we goed bijhouden hoe het modebeeld vroeger was.

Nieuwe De La Mar

Voor de opening van het nieuwe De La Mar Theater pakten Joop van den Ende en zijn vrouw Janine groots uit. Na tien jaar aan dit ‘cadeau voor Amsterdam’ gewerkt te hebben, was het dan eindelijk zover.


Tout bekend Nederland, televisiepersoonlijkheden, politici en theaterproducenten, rukten massaal uit voor de premières van theaterstuk Ontrouw en musical La Cage Aux Folles. Hierbij hoorde voorafgaand natuurlijk het rode loper moment, waar iedereen flaneerde in black tie. Zelfs onze koningin gaf acte de présence voor de officiële opening van het theater.

Direct na de voorstellingen stond er voor alle genodigden een voortreffelijk lopend buffet te wachten. Beneden gingen bij de echte party animals de strikjes af en de stiletto’s van de vloer op de muzikale talenten van Caro Emerald, gevolgd door een DJ. Na afloop werd er een boek met de complete fotografiecollectie, speciaal gemaakt voor het theater, weggegeven. Deze zeer geslaagde avond gaat volgens genodigden de boeken in als, ‘het culturele hoogtepunt van de eeuw’.

Fashion fades, only style remains the same

Als ik over straat loop, op een terrasje zit of gewoon uit het raam zit te staren, kijk ik graag naar de kledingstijl van het rondlopende publiek. Nu begrijp ik natuurlijk dat niet iedereen dezelfde smaak heeft als ik, maar af en toe vraag ik mij toch echt af wat er bij sommige vrouwen door hun hoofd gaat als ze bepaalde creaties uit de kast trekken. Neem nou die afschuwlijke camping achtige fleecetruien en dan heb ik het nog niet eens over die zeiljassen die ik nog niet eens aan zal trekken als ik echt aan het zeilen was. Ik heb besloten om nooit van mijn leven aanhanger te worden van het fenomeen ‘praktische en gemakkelijk zittende damesmode’. Oftewel uniseks mode.

Mixed up
Als we nou eens terugkijken op de mode van de afgelopen eeuw zien we deze sterk en snel veranderen ten opzichte van voorgaande eeuwen. In het begin van de vorige eeuw waren het slechts jurken en rokken waar vrouwen uit konden kiezen en waar door de jaren heen enthousiast mee gevarieerd werd. Strakke jurken, ruime jurken, lage taille, hoge taille, de garçonne-stijl van Coco Chanel en vervolgens toch weer terug naar vrouwelijke vormen. Maar het bleven rokken of jurken dus ver naast kon je er niet zitten als vrouw. Later die eeuw werd het gecompliceerder. Broeken werden ook voor vrouwen als normaal beschouwd en door de jaren heen werd het steeds ‘gekker’. Hippies, Flower Power en later punk en sportkleding. Tegen het eind van de 20e eeuw werden ook spijkerbroeken door iedereen gedragen en waren de rokjes niet kort genoeg. Stijlen werden door elkaar gehusseld, sportschoenen werden gecombineerd met designer jasjes. Het zou dus best kunnen dat vrouwen anno 2010 helemaal de weg kwijt zijn in het snel veranderende modeland. Het kan ook dat ze door de veelbesproken gelijkheid tussen mannen en vrouwen in de war zijn geraakt over welke kleding nou eigenlijk echt vrouwelijk is, maar dat lijkt mij ver gezocht. Kortom is er geen richtlijn meer voor kleding, iedereen draagt wat hij zelf wil.

Elegance
De tegenhanger van het verschijnsel ‘praktische en gemakkelijk zittende dameskleding’ kan in één woord omschreven worden: elegantie. Enkele synoniemen hiervan zijn sierlijk, chic, gracieus en stijlvol. Dit klinkt vandaag de dag meer als de dresscode voor een gala, maar deze kernwoorden kunnen ook moeiteloos toegepast worden op de dagelijkse kleding. Ik vind het eeuwig zonde dat de damesmode binnen honderd jaar veranderd is van sierlijke jurken naar fleecetruien. Oké.., dit is misschien enigzins overdreven maar ik word toch elke keer erg blij als ik de lichtelijk conservatieve garderobe van Blair Waldorf in de serie Gossip Girl zie!